Acht jaar geleden schreef wijlen Steve Stevaert het boek Van mijnstreek tot wijnstreek. Na de sluiting van de mijnen zag de toenmalige gouverneur van Limburg in de wijnbouw een alternatieve economische activiteit, maar veel beweging was er toen nog niet. Wijnkasteel Genoels-Elderen, Clos d’Opleeuw en Wijndomein Aldeneyck, dat waren zowat de enige huizen met bovenlokale faam. Intussen is er heel wat veranderd. Overal in de provincie worden wijnstokken geplant, deels uit passie, deels om den brode. Tot de tweede categorie behoort Peter Nijskens, die in Wilderen appelen en peren teelt.
‘Al voor het derde jaar op een rij sloeg de pech toe’, zegt hij. ‘In 2015 kregen we af te rekenen met de gevolgen van de Russische boycot, vorig jaar verwoestte de hagelstorm van 23 juni vrijwel de volledige oogst en dit jaar is door
vorstschade tachtig à negentig procent van de appelen vernield. Hogere prijzen zouden het verlies gedeeltelijk kunnen
compenseren, maar wat ben je daarmee als je niet meer kunt oogsten?’
‘Bovendien moeten we opboksen tegen oneerlijke concurrentie uit Polen. De Poolse fruitboeren worden voor zeventig procent gesubsidieerd door Europa. Ze hebben daar sorteer- en koelsystemen die je in België niet eens op een veiling
aantreft. Daarbij komt dat zij op hun facturen een hoger bedrag schrijven dan de werkelijke som, zodat hun toelage
vrijwel honderd procent bedraagt. Daar kunnen wij met onze tien tot dertig procent subsidie niet tegenop.’
Is wijnbouw geen risicovol alternatief? Ook de druivenoogst kan door weersomstandigheden en ziektes mislukken. Bovendien wordt de Europese wijnmarkt bestookt met goedkope wijn uit de Nieuwe Wereld.
‘Ja, maar als ik naast appelen en peren ook druiven heb, is de risicospreiding groter. Mijn voorbeeld is Karel Henckens van Domein Aldeneyck. Hij schakelde met succes volledig over van de fruitteelt naar de wijnbouw. Voor ik eraan begon, ben ik bij hem te rade gegaan. In 2015 en 2016 heb ik in totaal twee hectare aangeplant, hoofdzakelijk chardonnay en pinot gris. Dit jaar zijn daar in buurdorp Duras drie hectaren bijgekomen, de helft chardonnay en de helft riesling. Tachtig are daarvan bevindt zich in de vroegere moestuin van het kasteel, dat na het overlijden van gravin Henriette d’Oultremont de Duras meer dan tien jaar onbewoond was.’
Hoe overtuigde u de eigenaars om een deel van het domein te verpachten?
‘Twee jaar geleden kwam de jonge graaf Ghislain de Liedekerke er wonen met zijn gezin. Hij zocht een bestemming voor de vroegere moestuin, die slechts op twee kilometer van mijn bedrijf ligt. Zo’n kans kon ik niet laten voorbijgaan. Daarom sloot ik met hem een uurovereenkomst voor 27 jaar. Voor de wijnbouw is het een gedroomd perceel omdat het volledig ommuurd is en de temperatuur binnen de muren enkele graden hoger ligt dan erbuiten. In de wijnwereld spreekt men van een clos, een beschermd begrip. Peter Colemont is de enige wijnbouwer in Vlaanderen die zijn wijngaard zo mag noemen.’
Het wordt vast geen gemakkelijke opdracht om uw wijn te commercialiseren?
‘Nee, maar mijn vrouw en drie kinderen trekken hard mee aan de kar. Laura is 28, Gert-Jan 25 en Isaline 20. Ze zijn erg geïnteresseerd, vooral Laura. Na haar studies handelswetenschappen en sportmanagement trok ze naar de Languedoc, waar ze op vrijwillige basis bij een wijnproducent ging werken. Nu werkt ze voor een wijnhandel in Knokke.
Een naam hebben we al, Gloire de Duras, maar het is uiteraard vooral belangrijk wat in de fles zit.’
‘Daarom hebben we niet alleen chardonnay geplant, maar ook riesling. Dat is een druivensoort die je moeilijk rijp krijgt, maar als het lukt, ben ik een van de weinige wijnbouwers in België die ermee op de markt komt. Volgens Kris Vandenwyngaert van het Proefcentrum Fruitteelt in Sint-Truiden is er een grote vraag naar.’
U gaat wijn maken van zeer jonge stokken. Is dat geen probleem?
‘Oenologen zeggen dat een groot deel van de kwaliteit wordt bepaald in de wijngaard. Wel, ik ben fruitteler en zal ervoor zorgen dat de druiven uitstekend zijn. Met de groeikracht van de stokken zit het in ieder geval prima. Voor de vinificatie vertrouw ik op de vakkennis van Hans Van Nyen. Hij is professor in de oenologie en begeleidt me bijzonder goed. In het najaar weten we al iets meer, want dan wordt de oogst van vorig jaar gebotteld.’ Om economische redenen schakelde fruitteler Peter Nijskens (54) uit Wilderen gedeeltelijk over naar de wijnbouw. Een deel van zijn areaal is de ommuurde kasteeltuin van Duras. ‘Kasteeltuin is gedroomde wijngaard’
Bron: De Standaard – maandag 15 mei 2017
https://www.standaard.be/cnt/dmf20170514_02881919